συνδιαλλακτικός

και συνδιαλλαχτικός, -ή, -ό, Ν

1. ο κατάλληλος για συνδιαλλαγή, συμβιβαστικός

2. φρ. «συνδιαλλακτικές επιτροπές» — επιτροπές που ιδρύονται από κράτη ή διεθνείς οργανισμούς με σκοπό την εξεύρεση λύσης ενός διεθνούς προβλήματος.

επίρρ...

συνδιαλλακτικώς και συνδιαλλακτικά και συνδιαλλαχτικά Ν

με συνδιαλλακτικό τρόπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συνδιαλλάσσω. Η λ. μαρτυρείται από το 1897 στο Λεξικόν Ελληνογαλλικόν τού Άγγ. Βλάχου].